Бо беҳтарин таманниёт ва орзуҳои сабз қадамҳои ҳуҷастаи Соли нави аҷдодӣ – Наврӯзи оламафрӯзро, ки барои наслҳои имрӯзу фардо аз асолату ҳувияти миллӣ, аз ормонҳои волои созандагиву бунёдкории ниёгонамон ҳидоят мекунад ва дирӯзу имрӯзро ба ҳам мепайвандад ба аҳли бонкдорӣ ва тоҷикистониён самимона табрику муборакбод мегӯем.
Тавре Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз асолати таърихии Наврӯзи оламафрӯз гуфта: “Наврӯз бо ҳама ҳусни табииву заминиаш намунаи як фарҳангу тамаддуни олӣ ба ҳисоб рафта, аз давраҳои дерин барои муҳаббату самимият ва ҳамдигарфаҳмиву ваҳдати байни инсонҳо заминаи беҳтарини маънавӣ фароҳам овардааст”.
Дар ҳақиқат, ҷашни Наврӯз қадимтарин ва зеботарин ҷашни дунёст, ки бо фарорасии худ аз оғози фасли зебои баҳор мужда мерасонад. Вай тантанаи ҳусну тароват ва муждаи файзу баракат аст, ки бо ташрифи худ ба ҳар хонадон шодиву нишот меорад. Яке аз суннатҳои асили ин ҷашн ҳамин аст, ки инсонҳо дар иди Наврӯз бояд ба ҳамдигар хушнудӣ ато намоянд ва дастгири ҳамдигар бошанд. Хушбахтона, Ҳукумати Ҷумурии Тоҷикистон таҳти сарварию раҳнамоии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ин анъанаи неки ниёконро ҳамеша гиромӣ медорад. Мояи ифтихор аст, ки ин суннати неки аҷдодӣ бо саъю кӯшиши Пешвои миллат дар Тоҷикистони соҳибистқлол ба як анъанаи умумимиллӣ табдил ёфтааст.
Котиби маҷлиси судии
суди ноҳияи Ашт,
Аҳлиддинзода Амриддин Аҳлиддин